Summit Blog Posts

Founder Koen Joosen liep de marathon van Valencia!

Comfortabel uitlopen. Dat was de doelstelling in 2016 bij mijn eerste officiële marathon. Ik stelde mij wel de vraag: “Kan je op een verantwoorde en gezonde manier een marathon lopen?”.
Challenge accepted en tot een goed einde gebracht, dus op naar de next goal: een snelle marathon lopen en liefst eindigen in de buurt van 3u15’. Because, a goal without a plan is just a wish …

van offroad naar stadsmarathon, 
van comfort naar discomfort, 
van 38 jaar naar 45 jaar, 
van 1 naar 2 kids.   

 13 oktober 2019. Het was een extreem warme dag. Ik startte mijn marathon in Eindhoven prima. Goed begonnen, is half gewonnen? ’s Middags had ik nog meer dan 20 kilometer voor de boeg en zat ik al door mijn suikervoorraad heen. Een kramp in mijn bovenbenen, ergens tussen kilometer 35 en 40, zorgde voor wat tijdverlies en dwong mij om mijn tempo drastisch te verlagen. Daar was dan die beruchte man met de hamer …  3u25’ was het verdict. 

 November 2019. Een maand later besloot ik om een nieuwe poging te ondernemen. De thermometer gaf een comfortabele 7°C aan en het was windstil. Ik startte aan de oevers van de Demer samen met mijn persoonlijke bevoorrader die met me meefietste. Ik klokte af op 3u08’. Trots! 

De voldoening was groot en ik genoot van mijn opgebouwde conditie waarbij ik wekelijks kon blijven lopen en fietsen. Een nieuwe marathonpoging schoof ik even aan de kant om volop te kunnen genieten van mijn jonge actieve (!) kinderen en de groei van mijn zaak. De naamsverandering van de Sportpraktijk naar het nieuwe Summit-verhaal was ook een boeiend proces dat extra focus vroeg.   

Bovendien werd ons gezin de afgelopen twee jaar zwaar op de proef gesteld. Zo was er het plotse overlijden van mijn schoonvader gevolgd door een intense periode van rouw. Ook mijn eigen papa moest met de ziekte van Alzheimer in een zorginstelling opgenomen worden. In diezelfde periode zijn we met ons gezin verhuisd naar een nieuwe woning na een intense maar – gelukkig – korte verbouwing. Het was een combinatie van doorzetten, veerkracht en zoeken naar de juiste balans op privé- en werkvlak. Voor mijn sportprestaties duwde ik even de pauzeknop in. 

Enkele maanden later keerde de rust terug en begon het te kriebelen om opnieuw een sportdoel vast te leggen. Eentje waar ik een jaar naartoe zou kunnen werken: de marathon van Valencia. Op zoek naar de zon in de winter met een loopafstand waarvoor ik zowel fysiek als mentaal topfit moest zijn.  

 Eerste bezorgdheid: komaf maken met de rugpijn die me sinds de verbouwing parten speelde. Dan al lopend en fietsend mijn basisconditie terug opbouwen en mijn voedingsschema optimaliseren.  

Ik kreeg gelukkig de full support van mijn naasten waardoor ik mijn plan tot in de puntjes kon uitstippelen. Dat bracht mij voor een mini-stage naar de Vogezen waar ik de marathonafstand wou doen met een duizendtal hoogtemeters. Ik ging, zag en overwon in een tijd van 5 uur. De dag nadien had ik het fantastische plan om – met alle stijfheid van de wereld in mijn bovenbenen – de Petit Ballon op te fietsen. Een ideale gelegenheid om het voedingsaspect van gels, ORS (mineralen) en vochtopname te testen en op mijn lichaam af te stellen.  

Het zijn deze fantastische ervaringen die me bijblijven als mooie herinneringen en die me mentaal ook heel wat kracht opleveren in mijn toekomstige sportchallenges.  

Wat met krachttraining? Niet mijn favoriete bezigheid, waardoor ik het moeilijk kan volhouden. Daarom koos ik voor functionele krachtopbouw door een volgende challenge te kiezen: de Mont Ventoux op ‘hiken’ om vervolgens via de straatkant kilometers lang naar beneden te lopen. Excentrische krachttraining troef en naar eigen verwondering zonder zware spierpijn nadien. Ook fysiek had het Vogezenverhaal mij meer opgeleverd dan dat ik verwacht had.  

 Zomer 2023. Op naar de laatste rechte lijn en met veel focus toeleven naar de marathon van Valencia die gepland staat op 3 december. Een goede afwisseling van duur- en intervaltrainingen bracht mij voor het eerst terug naar mijn tijden die ik in 2019 had gelopen over langere afstanden. Ik kon terug meerdere kilometers afleggen in tempo’s van 4’25” per kilometer. Nice!  

Donderslag bij heldere hemel. Ik kreeg mijn startpositie doorgestuurd en omdat ik geen recente, officiële tijdsregistratie kon doorgeven, startte ik op plaats +15.000. Even balen, maar ik heb mij dan maar onmiddellijk ingeschreven voor de halve marathon van Nieuwpoort!  

Zondag 24 september 2023. Met veel ambitie ben ik de zotte challenge gestart om de halve marathon af te klokken onder het anderhalf uur. De strakke zeewind in de laatste 5 kilometer woog door en ik eindigde op 1u35’. Dit deed mij beseffen dat een realistische 3u10’ in Valencia al een mooie goal zou zijn voor de volledige 42,2 kilometer.  

 7 weken voor de start. Tijdens een routineloopje aan het Sportkot sloeg ik mijn linkerenkel om. Ik werd meteen omringd met de beste zorgen van mijn collega-kinesitherapeuten (Thanks, team Summit!). De eerste dagen werkte ik een aantal alternatieve trainingen af op de gravelbike. Een maand voor vertrek concentreerde ik mij opnieuw op het lopen en haalde (of maalde?) ik afstanden van 60 tot 80 kilometer per week. Mijn enkel bleef wat onstabiel en ook een wat overbelaste voetpees bleef zorgen voor wat twijfel. Ik laste een relatief rustige loopweek in met een maximum van 40 kilometer waardoor ik het nodige vertrouwen tankte. Dit moest lukken! Ik was he-le-maal klaar voor de “big day”.   

Vrijdagnacht. We vertrokken met het marathongezelschap van Tui Sports en op zaterdag genoten we van een toeristisch fietstochtje door Valencia-stad. Het prachtige decor van deze inspirerende stad en een goede nachtrust, brachten de nodige goede vibes voor de wedstrijd. 

 Een massa van meer dan 30.000 lopers werd in verschillende boxen naar de indrukwekkende start geloodst over de Pont de Montolivet. Ik had mij voorgenomen om – zoals ik wel vaker train – zonder uurwerk te lopen en zuiver te focussen op het ritme van mijn ademhaling. Ik voelde onmiddellijk aan dat het een snel parcours was, maar ik wou vasthouden aan mijn comfortgevoel.  

Omdat ik mijn lichaam ondertussen goed ken, had ik een grote bidon gevuld met 7 gels en 2 zakjes ORS van 6D Sports Nutrition zodat ik enkel extra water moest aannemen bij de bevoorradingen. Op die manier was ik niet afhankelijk van de gels van de organisatie en kon ik mijn suikers mooi verdelen naargelang de kilometers vorderden.   

Ondanks die uiterst comfortabele start aan 4’17” per kilometer, voelde ik na 10 kilometer een trekkend gevoel opkomen in mijn bovenbeen, mogelijk toch als reactie op een niet volledig herstelde enkel. Meer dan 30 kilometer lang was het spannend of dit zou doorschieten in een kramp of nog erger, een blessure. Daarom koos ik ervoor om mijn tempo te doseren, alhoewel er op het vlak van uithouding zeker nog marge was.   

Halfweg. Wetende dat ik ongeveer 30’ na de officiële start van de elitelopers was vertrokken, kon ik afleiden op de digitale borden in de stad, dat ik op 1u30’ zat. Ook op kilometer 25 was ik prima op schema, maar ik besefte wel dat ik er met zo’n 60 gram/uur aan gels niet zou komen. Ik besliste om een extra gel aan te nemen. Een gok omdat je niet weet hoe je lijf reageert op een onbekend product maar achteraf gezien was het wel de missing link om voluit door te kunnen gaan tot het einde.  

Was het een “walk in the park”? Niet helemaal. Wat mij opviel, was dat de algemene pijn in beide benen ook de overhand nam van het trekkend gevoel in mijn rechterbeen. Alweer iets bijgeleerd over signalen die je dan blijkbaar wel mag negeren zonder het principe van “verantwoord en gezond uitlopen” op de helling te zetten.  

De laatste kilometers. Zonder dip, op de tanden bijtend en nu wel op de grens van comfort en discomfort op het vlak van de ademhaling, belandde ik in een fameuze mensenzee van supporters die mij de laatste 2 kilometer naar de meet duwde. Het bleken mijn snelste hectometers van heel de marathon te zijn. Wat een geweldig gevoel om zo over de eindmeet te komen!  

Met ongelooflijk veel voldoening en met een krop in de keel bij het overhandigen van de medaille, kon het terugblikken beginnen. Een quasi perfecte marathon die ik niet zonder de steun van mijn supporters had kunnen volbrengen. Ik wil iedereen die mij voor én achter de schermen gesteund heeft enorm hard bedanken. Het was een geweldige ervaring, eentje om nooit te vergeten! 

Na de marathon ben ik 2 dagen lang zo stijf als een plank van de trap gekomen, maar wel met een grote smile. Intussen ben ik weer klaar voor mijn eerste loopkilometers van mijn volgend project. Benieuwd? Ik ook, dus ik nodig je graag uit om enkele rondjes mee te komen trainen! ????  

Koen Joosen, Founder Summit